παγκρεατίτιδα

Οξεία ή χρόνια φλεγμονή του παγκρέατος. Μπορεί να είναι οιδηματώδης, αιμορραγική, νευρωτική ή πυώδης. Προέρχεται από υπερφαγία, από ασθένειες του στομάχου, του δωδεκαδακτύλου, των χοληφόρων αγωγών ή του ήπατος ή και από στένωση των αγωγών του παγκρέατος. Στην οξεία π. το πάγκρεας πέπτεται από τα ίδια του τα ένζυμα - τρυψίνη και λιπάση. Κατά την αποσύνθεση των ιστών του αδένα, απελευθερώνονται κινίνες που ελαττώνουν την αρτηριακή πίεση και προκαλούν κυκλοφορικές ανωμαλίες. Επίσης οι κινίνες προκαλούν ροή χολής στους αγωγούς του αδένα και έτσι βλάπτονται τα τοιχώματα των αγωγών αυτών. Η οξεία π. συνοδεύεται από πόνους στην κοιλιά, εμέτους και κατάρρευση. Στη χρόνια π. οι ενδοκρινείς και εξωκρινείς εκκρίσεις του αδένα γίνονται σταδιακά ανεπαρκείς.

* * *

η

ιατρ. οξεία ή χρόνια φλεγμονή τού παγκρέατος που εκδηλώνεται κυρίως με πόνους στο υπογάστριο και μεγάλη εξάντληση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ. πρβλ. γαλλ. pancreatite ((< πάγκρεας + -ite). Η λ. μαρτυρείται από το 1861 στο Γαλλοελληνικόν Λεξικόν τών Σχινά και Λεβαδέως].